Yollarda -14 (Lapseki / Çardak – Kumadası’nda kumçiçeklerinin büyülü güzelliği)

12 yıldır yaşadığım coğrafyanın her bir güzelliğini defalarca görüp seyretmiş biri olarak, “görmediğim daha ne kalmıştır ki” dediğim bir vakit… belki de yeni bir keşfin kalmamış olma ihtimalini sessizce aklımdan geçirip heyecanımı sönük tutarken… “Dur” dedi yaradan, “ümidini kesme… Git ve gör, bir güzellik daha seni beklemede…”

Haberini okuldan geldiğim bir vakit yüzünde heyecanlı bir gülümsemeyle verdi kocacık… Facebook taki arkadaşlarından birinin paylaşımında görmüş ve benim bunu öğrendiğimde bayılacağımı bilmiş. Doğru bilmiş! Arkadaşının paylaştığı fotoğrafları görünce “Aman Allahım!… ilk boş günümde mutlaka gidelim” diyerek sevindirikli bir ısrarcı oldum. Ah ama günlerdir kapanıp sulu sepken dökülen havanın azizliği… Gitsek de yağmura-çamura garkolup ölümsüzleştirmek istediğimiz kareleri de ışıksızlığa mahkum edeceğimiz için, gidip görmeleri bir kaç gün göze alamadık. Lakin aklım hep oradaydı.

Ta ki geçtiğimiz Pazar, yağmur kabuğuna çekilip güneş de arkasına saklandığı bulutlardan sıyrılarak arada sırada da olsa gül yüzünü gösterene kadar.

Atladık, önce otomobilimize sonra otomobilimizle Lapseki feribotuna… 20 dakika sonra karşı kıyıdaydık. Gelibolu’dan Çardak’a direkt feribot var, hatta otomobille gitmemize gerek bile yoktu ama karşıya geçmişken daha başka yerleri de görelim-gezelim düşüncesiyle araçla geçmeyi tercih ettik. Nitekim Kumadası’ndaki güzelliklere doyup güneşi batırmaya az kala, gözümüze seyirlik-gönlümüze şenlik-baharımıza yenilik başka başka kır güzellikleriyle karşılaştık, çok mutlu olduk.

Günün en güzeli tabii ki Kumadası’nın pembe renkli kumçiçekleri idi. Bir kere o manzarayı görünce yeryüzü sanatının en güzel örneklerinden birinin karşısında olduğunu anlıyor insan. Eflatuna çalan tatlı bir pembelik… oraya buraya yayılmış…

Aralarda kanolaların ve hindibaların doygun sarısı, yaygın pembenin kalabalığıyla uyum içinde. Kimi hindibalar puf haline dönmüş bile.

Yakına gittiğinde anlıyorsun ki o pembeler minik minik bir dolu çiçek…

Bazı yerler halı misali… Konup konup fotoğraf çekilmelik…

“Ayyy şurası çok güzelmiş…. Yok yok şurası daha güzelmiş… Aman Allahım şurası daha da güzelmiş” diyerek halılardan halı, minderlerden minder beğeniyoruz. 🙂

Geldiğimizde tek tük insan var iken, sağımızda solumuzda önümüzde arkamızda, bazen kadrajımızın içinde bile artık daha kalabalığız.

Biz kocacıkla fotoğraf çekimlerimizde çiçeklerin üstlerine değil aralardaki kumlu boşluklara basmaya ve oturmaya özen gösteriyoruz ama pembe güzelliğe yer döşemesi muamelesi yapanlar da var. Yenilip içilmişlerin ambalajları, cam ve plastik şişeler-bardaklar, el-ağız silinmiş peçete-ıslak mendil atıkları… daha bir dolu şey oraya buraya saçılmış vaziyette… Çantama tıkıştırdığım alışveriş poşeti bir kısmını almaya yetse de kalan bir dolu şeyi toplamaya ne güç ne de zaman bulabiliyoruz. Fotoğrafları editlemeden paylaşsaydım, daha gerçekçi bir post hazırlamış olurdum belli ki, ama gönlüm o haliyle zihinlere kazınmasına el vermedi. Çardak Belediyesi bu turistik alana (yerel turist de olsa turist turisttir) kalıcı görevliler ve çöp toplama-biriktirme hizmeti getirir de, bu güzelim alan güzelliğine yakışır bir yaşam sürer belki.

Bu çiçekler yılın yalnızca bu zamanında ortaya çıkıyor, hepi topu bir ay kadar kalıyormuş. O bir ay süresince bu mekan konuk akınına uğradığına göre yerel yönetim yetkilileri kalıcı ve korumacı tedbirler üretmeliler demek ki.

Normalde burası plaj… Yazın bu çiçekler ortadan kaybolmuş oluyor ve bu kumsal tıklım tıklım insan doluyor. Çardak panayırına yazları mutlaka geliyor, Kumadası’na ve bu plaja da uğruyorduk. Ama bu güzel halini hiç bilmiyorduk.

Kumunun şifa kaynağı olduğu söyleniyor ve sırf kum banyosu için yazın her taraftan akın akın ziyaretçiler geliyor. Adını kendini meydana getiren kumdan alan bu ada, bu kadar bilinmekle beraber hala bakir ve mütevazı bir ada. Çardak sahiline yakın olması sebebiyle bir bölümü taştan, bir bölümü metalden yapılmış geniş bir köprü ile anakaraya bağlı ve en çok da balıkçıların mekanı.

Sahilin az ilerisinde kıyıya yakın bir dalyan var, şansımıza balıkçıların dalyanın ağlarından balık yakalama görüntülerine de denk geldik ki, adanın bu şahsına münhasır sakin bahar halini çok sevdik.

Bu postumu okuyup da adayı görmek isteyen herkes, lütfen gelirken yanınıza çöp poşetinizi alın ve çöplerinizi onun içine atın… araçlarınızı çiçek tarlalarının ortasına park etmeyin, çiçeklerin üstüne basmamaya özen gösterin ki, bu güzellikleri görmek yalnız bizlere değil, torunlarımıza, onların da torunlarına… daha daha nice kuşaklara nasip olsun.

Fotoğraftaki tatlışlara yanınızda bir şeyler getirmeyi de unutmayın. İnsana alışkınlar… birazcık mama ama en çok da sevgi bekliyorlar.